هرچند که روزهای فراق بیشتر از شبهای وصال آمد پدید
اما من و تو و آن کوههای بلند،
برای همیشه نماد شیرین و فرهاد باقی خواهیم ماند
و حالا هر قدمی که در آن کوهستان برمیدارم
خود را میبینم که از سنگها به آسمان میرسم
و فرشتگان را که برایمان اشک میریزند...