أنیس دل :: کنعانیون

أنیس دل

در این جهان پر از إبن‌الیعقوب‌ها
یوسف اوست که دردها را
با پیراهنش درمان میکند

پ ن: حضرت صد و شصت و پنج دلم؛
تو عین عشق و من دل صبورم!

کنعانی (۲)

۰۶ خرداد ۰۲ ، ۲۲:۲۳

شاگرد بنّا

بَه! هم‌دردی پس؟ فی فِراقِ عِراق...

۶ خرداد ۰۲، ۲۲:۳۲

پاسخ دانیالـ :

عراق هر کسی به وسعت دل اوست
به اشکهایی که میریزد، به جاده‌هایی که طی میکند
و نه فقط کلمات و دوستت دارم‌هایی که مینویسید
خاطرت هست نامه های عاشقانه‌ای که کوفیان نوشتند؟!

إِلَى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ مِنْ شِیعَتِهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُسْلِمِینَ
أَمَّا بَعْدُ فَحَیَّهَلَا فَإِنَّ النَّاسَ یَنْتَظِرُونَکَ لَا رَأْیَ لَهُمْ غَیْرُکَ
فَالْعَجَلَ الْعَجَلَ ثُمَّ الْعَجَلَ الْعَجَلَ وَ السَّلَامُ

۰۶ خرداد ۰۲ ، ۲۱:۵۹

شاگرد بنّا

خدا یوسفت و برسونه.
البته ان‌شاءالله بعد از وصال هم وبلاگت همین‌طور رازآلود اما آرامش‌بخش بمونه.

۶ خرداد ۰۲، ۲۲:۱۶

پاسخ دانیالـ :

أحسن القصص یعنی حسین که در کربلا سر داد
و نه یعقوب که در کنعان دل!
آه و هزار افسوس که وصال‌های یوسفی عراق ندارند...

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد